Het spijsverteringsstelsel

In tegenstelling tot veel andere vogels hebben Oehoes (en ook alle andere uilen) geen krop, waarin ze hun voedsel een tijdje kunnen bewaren. Bij de Oehoe gaat de prooi vaak in zijn geheel of in grote stukken via de slokdarm direct naar de maag. Die bestaat eigenlijk uit twee delen : de kliermaag (proventriculus) en de spiermaag (ventriculus). Het voedsel komt eerst in de kliermaag waar maagzuur aan het voedsel wordt toegevoegd en de spijsvertering dus kan beginnen.                                                                        

Van daaruit gaat het naar de spiermaag waar door samentrekking van de spieren en de darmwand de zachtere delen worden vermalen en daarna door kunnen naar het darmstelsel voor het verdere verteringsproces. De onverteerbare delen zoals  botjes, haren, stekels en veren blijven achter in de spiermaag. Ze worden hier samengeperst tot een bal die dan weer terug gaat naar de kliermaag en dan uitgebraakt wordt. De braakballen zijn met slijm bedekt en samen met de haren/veren van de opgegeten prooi werkt dit als een soort bindmiddel waardoor ze niet uiteen vallen en gemakkelijk de slokdarm kunnen passeren. Daar krijgt de braakbal zijn vorm. Het uitbraken van de ballen is geen reflex maar een gewilde beweging, die naar eigen keuze wel of niet ingehouden kan worden. Omdat de braakbal in de kliermaag de passage van een nieuwe prooi verhindert zal deze er wel eerst uit moeten.

                                                    Een voorbeeld van een Oehoe-braakbal.